Hortensja bukietowa (Hydrangea paniculata) to piękny krzew, który może pełnić różne funkcje. Prezentuje się okazale jako soliter, rozświetla rabatę posadzona w sąsiedztwie traw ozdobnych (np. miskanta chińskiego), jeżówek i innych bylin, stanowi piękny pierwszy plan dla nasadzeń z żywotników, a także sprawdza się jako sezonowy żywopłot, który od lipca do września lub października (w zależności od odmiany) dodaje uroku każdej przestrzeni. Bez względu na to, w jaki sposób eksponujemy hortensje bukietowe w ogrodzie, to ważne jest, aby właściwie je pielęgnować.

Jak uprawiać hortensję bukietową?

To właśnie hortensja bukietowa, w odróżnieniu od hortensji ogrodowej, sprawdza się na stanowiskach słonecznych i półcienistych.

Pamiętajmy jednak, aby miejsce sadzenia było osłonięte od wiatru. W fazie kwitnienia, gdy wiechy są duże i ciężkie, silne podmuchy wiatru mogą się przyczynić się do łamania pędów. Przy sadzeniu warto również zaprawić dół żyzną ziemią o odczynie kwaśnym.

Czym nawozić hortensję bukietową?

Ponieważ krzew w okresie wegetacji ma silne przyrosty, a następnie bogate kwitnienie, wymaga odpowiedniego nawożenia. Składniki pokarmowe dostarczamy systematycznie – najlepiej raz w miesiącu. Doskonale sprawdzą się Nawóz na hortensje lub Nawóz na rośliny kwaśnolubne, które poza zbilansowaną dawką NPK zawierają w swoim składzie również siarkę, która zakwasza podłoże. Osobiście polecam nawóz w formie granulatu, który rozsypujemy wokół krzewu, mieszamy z wierzchnią warstwą gleby, podlewamy, a podłoże wokół hortensji dodatkowo ściółkujemy, np. korą sosnową. Dzięki temu zapewnimy roślinie optymalne warunki do rozwoju.

Jak ciąć hortensję bukietową?

Cięcie hortensji bukietowej przeprowadzamy wczesną wiosną przed rozwojem liści. Z reguły ogrodnicy zabierają się za tę czynność pod koniec marca. Jednak zmiany klimatyczne i niezwykle ciepła zima, z jaką mamy do czynienia w obecnych latach, sprawiły, że na licznych forach pasjonaci ogrodów już prezentują swoje okazy po przeprowadzonym cięciu. Właśnie dlatego postanowiliśmy podpowiedzieć, jak wykonać ten zabieg we właściwy sposób.

Ponieważ hortensja bukietowa kwitnie na pędach tegorocznych, nie bójmy się drastycznego skracania – im silniejsze cięcie, tym większa liczba kwiatostanów.

Cięcie przeprowadzamy nad pąkiem skierowanym na zewnątrz krzewu. Oczywiście wycinamy cienkie i słabe gałązki, które nie będą miały okazałych kwiatostanów. W ten sposób zmuszamy roślinę do wytworzenia silnych i mocnych pędów.

Z własnego doświadczenia przedstawiam własną kwalifikację cięcia, która powstała na bazie obserwacji:

• Cięcie dla dużych kwiatostanów – tniemy najlepiej nad pierwszy pąkiem, a także wycinamy gałęzie starsze niż 3 lata (poznamy je po tym, że mają liczne rozgałęzienia) – w ten sposób robimy miejsce dla nowych przyrostów, a także doświetlamy krzew.
• Cięcie dla wzniesionego pokroju – ścinamy kwiatostany, usuwamy słabe gałęzie; efekt będzie taki, że krzew będzie wyróżniał się wysokością, natomiast kwiatostany będą zdecydowanie mniejsze.
• Cięcie kształtujące – tutaj ciąć możemy na różnych wysokościach, zostawiając wyższy środek (cięcie nad trzecim pąkiem), natomiast boki ścinając niżej (np. nad pierwszych pąkiem) – dzięki temu nadamy hortensji kulisty i zwarty pokrój.

Odmiany hortensji bukietowych, które warto mieć w ogrodzie:

• GRANDIFLORA – to najstarsza odmiana, a zarazem chyba najlepsza dla początkujących. Jest wyjątkowo mrozoodporna, ma najmniejsze wymagania glebowe, krzew jest wzniesiony i w naszych warunkach osiąga 2 m wysokości; charakteryzują go matowe i szorstkie liście, a także białokremowe kwiatostany, które zdobią ogród od lipca do września.
• LIMELIGHT – rozpoznamy ją po kwiatach, które w pierwszej fazie kwitnienia przypominają kolorem limonkę – najpierw zielonkawożółte, a następnie przybierające kremowy odcień. Kwitną od sierpnia do października.
• PINK DIAMOND – liście, podobnie jak u odmiany Grandiflora są matowozielone i szorstkie, a roślina osiąga również do 2 m wysokości. Odróżnimy ją natomiast po kwiatostanach, które mają piękny różowy odcień.
• VANILLE FRAISE – charakterystyczne biało-różowe kwiatostany z czasem zmieniają barwę na niemalże czerwoną.